پدرو مادر دانشجویان کلاس درس فرزندان خود را تجربه کردند

حضور پدرها و مادرها سر کلاس درس

روز بیست‎و‎سوم و روز سی‎ام اردیبهشت 1398 گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و زبان‎های خارجی، میزبان مادرها و پدرهای دانشجویان ترم هشتم رشته‎های مترجمی زبان انگلیسی و ادبیات انگلیسی بود.
به مناسبت بزرگداشت و جشن عمومی آموزش در ماه اردیبهشت و تاکید وزارت عتف بر استفاده از این فرصت برای تبیین جایگاه و نقش آموزش در تربیت نیروی انسانی و خاطره آفرینی و امیدبخشی، گروه زبان وادبیات انگلیسی برآن شد تا به شکلی عملی روزی خاطره‎انگیز را در دانشگاه کاشان رقم بزند و از پدرها و مادرهای دانشجویان ترم هشت رشته ادبیات انگلیسی و مترجمی زبان انگلیسی دعوت کند تا یک روز سر کلاس درس با فرزندان خود بنشینند. و به مدت نود دقیقه چیزی را تجربه کنند که فرزندان‎شان در طول چهار سال تجربه کرده اند.
روز دوشنبه، بیست‎و‎سوم اردیبهشت، ساعت 4 تا 5.30 بعدازظهر، کلاس ترجمه متون ادبی آقای دکتر حامد حبیب زاده با حضور دانشجویان در ردیف میانی و پدران ومادران در دو طرف کلاس 12 دانشکده ادبیات و زبان‎های خارجی برگزار شد. ابتدا ترجمه انگلیسی شعر «روشنی، من، گل، آب» سهراب سپهری به قلم کریم امامی به مثابه شعری انگلیسی خوانده شد و در بافت زبان وادبیات انگلیسی تحلیل شد. بعد متن اصلی شعر مورد بررسی قرار گرفت. هدف این بود که نشان داده شود وقتی متنی از زبان مبدا به زبان مقصد ترجمه می‎شود، صاحب هویتی تازه می‎شود و در بافتی دیگر ارزش‎هایی را نشان می‎دهد که مقتضیات زبان وادبیات مقصد است. به عبارت دیگر، متنی واحد در دو زبان متفاوت صاحب دو هویت مستقل و در عین حال مرتبط با هم می‎شود. در فضایی گرم وصمیمی، والدین به این نکته توجه نشان دادند که فرزندان‎ دو زبانه‎شان نیز با دانستن دو زبان فارسی وانگلیسی دارای دو نظام فکری مستقل ومرتبط هستند و توانایی نقد خود و دیگری را توامان دارند.
به همین سیاق، روز دوشنبه، سی‎ام اردیبهشت، کلاس مکتب‎های ادبی آقای دکتر حامد حبیب زاده در حالی برگزار شد که دانشجویان وسط کلاس و پدران و مادران‎شان در دوطرف شاهد گفت‎وگوی شیرین وجدی آنها در خصوص رابطه دوسویه جهان بیرونی و واژه‎های زبانی بودند. حضار، نقاشی‎ها و نوشته‌هایی از دوره‎های کلاسیک، رمانتیسم، رئالیسم، امپرسیونیسم، سوررئالیسم، مدرنیسم، و پست‌مدرنیسم را تماشا کردند. و به فراخور حال با مثال‎هایی از ادبیات فارسی و انگلیسی همراه شدند و به این موضوع پرداختند که واقعیت چیست؟ چطور ادراک واقعیت گاهی مستقل از چشم صورت می‎گیرد؟ رابطه «نو» و «قدیم» چطور تعریف و باز تعریف می‎شود؟ هر اثری جهان خود را خلق می‎کند و منطق خود را می‎آفریند. لازمه درک اثر، پذیرش منطق آن است. در فضای دوست داشتنی کلاس، پدرها ومادرها به این نکته توجه نشان دادند که لازمه درک فرزندان، پذیرش منطق آن‎هاست. گاهی برای درک فرزند نیازاست که از زاویه دید او به دنیا نگاه کنند نه اینکه نقطه نظر خودشان را مدام به او یادآوری کنند.  
به نظر می‎رسد برنامه هایی برای دیدار با والدین دانشجویان موجب درک بهتر و متقابل دانشجو و والدین خواهد شد. در دوران تحصیل در مدرسه، تشکل‎هایی مانند انجمن اولیا و مربیان و مانند آن باعث پیوند مدرسه با خانواده‎ها می‎شود. دیدار از محیطِ آموزشی فرزند باعث ایجاد حس اطمینان به محیط آموزشی و شناخت فرزندان می‎شود. اما با ورود بچه ها به دانشگاه این ارتباط کاملا قطع می‎شود. دانشگاه محیطی ناشناخته برای بیشتر خانواده‎هاست. بر اساس مشاهدات در همین دوجلسه و به روایت دانشجویان، خانواده‎ها تصویر روشن‎تری از محیطی که فرزندشان در آن زندگی اجتماعی داشته پیدا کرده‎اند. شاید اگراین رویداد زودتر و به صورت منظم تری اتفاق بیفتد، حتی باعث درک بیشتر و کمتر شدن مشکلات دانشجویان بشود.