دیدار با پیشکسوت انقلاب، در شب چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب

یاداشت رئیس دانشگاه کاشان از دیدار با استاد بازنشسته دانشگاه کاشان حجه الاسلام اسحاق مشکینی

شبانگاه بیست و دوم بهمن ۱۳۹۷ و در سالگرد پیروزی انقلاب به پیشنهاد دوستان میهمان همکاری دوست داشتنی شدیم که پرچمدار انقلاب در کاشان و همکاری صدیق در دانشگاه بود .نام استاد اسحاق مشکینی برای همکاران آشناست اما اساتید جوان شاید او را ندیده باشند.
وقتی به انگشتان دستمان نگاه می کنیم به یاد او می افتیم زیرا شاید تعداد چنین افرادی به تعداد انگشتان دستمان باشد.هنوز ندیده ام همکارانی که با او معاشرت داشته اند گفتاری منفی در باره او بگویند. بنده نیز در دفتر خاطرات ذهنم جز صداقت، پاکی، سادگی،تقوی و خوبی وصف دیگری را برای ایشان پیدا نمی یابم.جامعه امروز ما و بویژه دانشجویان نیازمند چنین الگوهایی هستند وهمین مناسبت بهانه ای پیدا شد تا چند جمله در معرفی ایشان تقویم گردد.
زمانی که انقلاب شد نوجوانی بیش نبودیم که هر روز صبح ها و بعد از ظهرها او را می دیدیم در جلو مردم به خیابان ها آمده و علیه رژیم شعار می دادند.ما نیز به اقتضای نوجوانی کلاس ها را تعطیل کرده و به خیابان ها می آمدیم.برخی معلم ها برای اینکه ما را بترسانند می گفتند آقای مشکینی که معلم و کارمند دولت است مامور ساواک بوده و مخصوصا شعار می دهد تا شماها را شناسایی کرده و به ساواک معرفی کند. ناگفته نماند که ما هم کمی ترسیده بودیم اما وقتی می دیدیم تا پای جان در مقابل ماموران مسلح دولتی می ایستد جرات پیدا می کردیم.به راستی شجاعت ایشان ستودنی بود و در زمانی که هنوز قدرت در دست شاه بود علنا مبارزه می کرد.
در زمان جنگ بارها به جبهه ها رفت و حتی فرزندش را تقدیم انقلاب کرد.در یکی از انتخابات ها نامزد نمایندگی مجلس شده بود اما فقط به مرخصی آمد و ثبت نام کرد و دوباره به جبهه رفت بنابراین حتی خودش هم به خودش رای نداد.
در جلسه دیشب خاطرات زیادی گفته شد.یکی از دوستان می گفت ایشان به دانشجویانش گفته بود هروقت من نیامدم بدانید یا بیمار هستم و یا مرده ام وگرنه هرگز غیبت نمی کنم.
دوست دیگری می گفت برخی روزهای جمعه کلاس جبرانی برای دانشجویان می گذاشت و حتی یک دقیقه از وقت کلاس کم نمی گذاشت.یکی از خاطرات خودم حضور مداوم و تمام وقت ایشان در نمایشگاههای بین المللی کتاب بود.هر سال چندین روز در نمایشگاه حاضر می شد،کتاب ها را با دقت انتخاب می کرد و کارتن ها را نزد همسرش می گذاشت تا شب که ماشین بیاید و کتاب ها را به دانشگاه  ببرد.خاطره دیگر من تذکر اخلاقی بود که ایشان به یک دانشجو داد و دانشجو هم با سیلی به صورت وی نواخت.وقتی متوجه شد که مسوولان دانشگاه می خواهند او را تنبیه کنند به دفتر ریاست دانشگاه آمد و گفت حق ندارید با او برخورد کنید و من شکایتی ندارم چون فرزند من است.این دانشجو تا مدت ها دنبال استاد مشکینی می رفت و کیفش را حمل می کرد.
خود استاد هم خاطراتی را برایمان تعریف کرد و می گفت در هیچ کلاسی بدون وضو حاضر نشدم زیرا تدریس در کلاس را عبادت می دانم.او اصرار زیادی داشت که به اساتید بگویید در مورد کیفیت آموزش خیلی دقت کنند و وقت زیادی را مصروف این امر نمایند.
به هر روی استاد مشکینی که بیش از هشت دهه را سپری کرده است الگوی مناسبی برای ماست تا با پیروی از او ،حرفه خود را به نحو احسن انجام دهیم.او سال ها همچون باران بر کویر خشک اندیشه ها بارید،گل های دانش و ایمان را در گلستان دل ها پرورانید،کام تشنگان را با شهد شیرین علم سیراب کرد،سخنان دلنشینش موسیقی دلنوازی بر گوش جوانان بود، شمعی بود که تاریکی اندیشه ها را روشنایی داد،کاخ بلند علم و فضیلت را با تزکیه و تعلیم استوار ساخت،هر روز صبح در ایستگاه محتشم می ایستاد تا سرویس بی قراری دانشگاه او را به کلاس محبت برساند.
استاد محبوب ما در منزلی محقرانه زندگی می کند و مالی از دنیا نیندوخته است اما چه سرمایه ای بالاتر از اینکه همگان او را تفسیر کاملی از عشق، ایمان، پاکی،صداقت،تعهد، مسوولیت، صبر، استقامت، مهربانی و در یک کلام تمامی خوبی ها می دانند.ما به وجود چنین معلمانی در جامعه علمی کشورمان افتخار می کنیم.
راهش پررهرو و تنش سلامت بادا