پدیده درخشش غیر عادی یک دنباله دار و تصویر برداری از آن در رصدخانه دانشگاه کاشان

دنباله دار 17p-holmes  درسال 1892 توسط ادوین هولمز ( E.Holmes) کشف شد . این دنباله دار در مدت حدود هفت سال  گرد خورشید دور می زند. دنباله دار ها معمولا اجرامی از ترکیبی جنس یخ آب و سایر گازهای منجمد هستند که ذرات گرد و غبار و سنگ ریزه رادر خود جای داده اند  و اصطلاحا به آنها یخ کثیف می گویند. دنباله دارها  در مقایسه با سیارات منظومه شمسی دارای جرم بسار کمی میباشند. مدار این اجرام به صورت بیضی کشیده است که خورشید در یکی از کانونهای آن قرار دارد . در هنگام نزدیک شدن این اجرام به خورشید بخشی از آن تبخیر  و بخار حاصل و گرد وغبار برجای مانده دنباله یا گیسوی دنباله دار را تشکیل یا تقویت میکند . بنابر این دنباله دارها در نزدیکی خورشید درخشان تر به نظر می رسند. دنباله دار هولمز به علت نزدیک شدن به خورشید در چند شب اخیر بطور کم سابقه ای درخشان گردیده طوری که شدت نورآن در مقایسه با سیاره مشتری که این شبها پر نورترین جرم در آسمان شامگاهی است درخشان تر به نظر می رسد. این جرم حتی با وجود نور ماه نیز با چشم غی مسلح کاملا مشخص است. پیش بینی می شود در شبهای آینده گیسوی دنباله دار نیز مشخصتر گردد. دنباله دار هولمز در این شبها در صورت فلکی برساوش پایین تر از ستاره آلفا - برساوش (مرفق) میباشد که پس از تاریک شدن هوا  سمت شمال شرقی حدود 30 درجه از افق بالا تر بوده و با چشم به صورت یک نقطه محو دیده می شود.    

ادامه