گزارش رییس دانشگاه کاشان از بازدید مرکز بازیافت زباله کاشان

دانشگاه و زباله

ساعت یک ربع به هفت صبح روز چهارشنبه مورخ ۱۱ / ۵/ ۹۸ به اتفاق معاون محترم پژوهشی، مدیر عامل محترم بنیادحامیان دانشگاه، رئیس محترم پارک علم و فن آوری غیاث الدین جمشید کاشانی و مدیر محترم ارتباط با صنعت و جامعه از مرکز بازیافت زباله کاشان در جاده ابوزیدآباد بازدید کردیم.

این بازدید نتایج مثبت زیادی را در پی داشت و لزوم توجه دانشگاه به مسائل و مشکلات اجتماعی را بیش تر برای ما نمایان ساخت.شاید قراردادن نام متعالی دانشگاه در کنار واژه مشمئز کننده زباله تعجب آور باشد اما همین تعجب هاست که ما دانشگاهیان را از رسالت های اصلی خودمان دور می سازد.دیدن این مکان ها ،مشکلات جامعه را برای ما نمایان می کند و به فکر فرو می برد که چه راهکارهایی برای حل مشکلات جامعه ارائه دهیم پس نباید از آنها دوری جست.
با لباس مخصوص و ماسک، وارد محل بازیافت زباله ها شدیم؛محلی که حدود بیست کارگر بیگانه در آنجا مشغول به کار بودند.به محض ورود و به رغم وجود ماسک بر صورتمان،حالت تهوع به ما دست داد و دقایق بازدید را به سختی تحمل کردیم اما کارگران، روزانه حدود دوازده ساعت در آنجا کار می کردند و در معرض دهها بیماری حتمی قرار داشتندتا در پایان روز حدود هفتاد هزار تومان برای امرار معاش خود و خانواده هایشان دریافت کنند.زباله های متنوعی از کامیون ها تخلیه می شد که بازیافت آنها کار بسیار دشواری بود.
مسوول مرکز بازیافت اطلاعات عجیب و سخنان دردناکی برای ما گفت از جمله اینکه:هرکیلو زباله حدود ۱۲۰ تومان هزینه برای شهرداری دارد در حالیکه باید ۱۰۰۰تومان درآمد داشته باشد.منطقه کاشان سالانه حدود ۸۳هزار تن زباله دارد که ۶۶ هزار تن آن به این مرکز آورده می شود و ۵درصد بازیافت شده و ۵ هزار تن تبدیل به کود می شود.

این در حالی است که در کشورهای دیگر از زباله، برق و انرژی تولید می شود،طلا استخراج می گردد، آب گرم به دست می آید، کود مرغوب تهیه می شود و... بازیافت زباله حدود ۵۰تا۷۰میلیارد تومان گردش مالی در کاشان دارد اما مافیای زباله درآمد زیادی دارند.زباله های مرغوب را از منازل و کارخانجات جمع می کنند و فقط زباله های بی ارزش به اینجا می آید.
حال سوال این است که آیا اساتید و دانشجویان در این زمینه مسوولیتی ندارند و نمی توانند باری از دوش جامعه بردارند؟قطعا کارهای زیادی می توان کرد اما تا وقتی در اتاق های خودمان نشسته و این مشکلات را از نزدیک احساس نکنیم،مساله ای برایمان بوجود نمی آید تا به فکر راه حل آن باشیم.استاد و دانشجو باید بوی نامطبوع زباله را استشمام کند تا بفهمد که همنوعانش در معرض چه بیماری هایی قرار دارند و آنگاه به فکر آن بیفتد که دستگاهی بسازد تا زباله ها با دست تفکیک نشود وباید کیفیت کمپوست را از نزدیک ببیند تا بتواند آن را آزمایش کرده و بارور و پر بهره نماید.
یکی از کارهای مهمی که دانشگاه می تواند انجام دهد فرهنگ سازی در جامعه است تا مردم، تفکیک زباله را در مبدا انجام دهند.اگر زباله ها در منازل و محل کار تفکیک گردد، جداسازی آنها که کار بسیار دشواری است هزینه زیادی نخواهد داشت.بخش زیادی از زباله ها مانند کاغذ و اجناس مستعمل ،اشیاء قابل استفاده و مطلوبی هستند اما وقتی با زباله های کثیف مانند پوست میوه و مایعات مخلوط شوند از بین می روند.موضوع تفکیک زباله در مبدا ، بسیار مهم است و تا زمانی که انسان دردها و مشقات تفکیک زباله در محل بازیافت را با چشمانش نبیند به اهمیت آن پی نمی برد.
دانشگاه نباید نسبت به این موضوع و سایر آسیب های اجتماعی بی توجه باشد بنابراین از همکاران عزیزم دعوت می کنم بازدیدی از محل بازیافت زباله داشته باشند و موضوع تفکیک زباله در منزل و محل کار را جدی بگیرند.