در محضر حافظ با گفتار استاد راستگوفر

منبر شیرین و شکرین دکتر سید محمد راستگوفر درباره خواجه شعر پارسی، حافظ شیرازی، پسینی دلگشا را در تالار حافظ دانشکده ادبیات دانشگاه کاشان پدیدار ساخت.
این تالار در عصر دوشنبه 30مهر 1403 لبریز از دانشجویان، استادان، کارکنان وحافظ دوستان بود که آمده بودند از این دریای معارف گوهر برگیرند.
برخی از سرفصل های درس گفتار استاد راستگوفر در این نشست به قرار زیر بودند:

حافظ واژه را دستمایه ای برای بیان عالی ترین مفاهیم عرفانی قرار داده است. 
حافظ، توانگری دل را تقویت می کند. 
حافظ راستی و درستی را ترویج می دهد و جامعه را از ریاکاری بر حذر می دارد.
حافظ تبدیل و تحول عقل نفسانی به عقل قدسی و آسمانی را توصیه می کند.
حافظ از درگیر شدن در فتنه ها هشدار می دهد و نمادهای فتنه گریزی را برجسته می سازد.
حافظ برای تقویت احساس استغنا و بی نیازی و علو روح و رسیدن به گنج حقیقت تلاش می کند.
حافظ همه هستی را در رابطه با خواست و اراده پروردگار می بیند.
حافظ با غم در ستیز است و شادی را ترویج می کند.
حافظ واژه را به نیکوترین وجه مهندسی کرده است.
حافظ از بی وفایی روزگار در شکایت است.
حافظ فکر و فرهنگ و شکفتگی را در خواننده ایجاد می کند.
دکتر راستگو فر این بیت حافظ را در وصف الحال خود خواند:
لاله ساغر گیر و نرگس مست و بر ما نام فسق
داوری دارم بسی  یا رب که را داور کنم