کارگاه تخصصی نحوه پیشگیری و مقابله با بحران حریق در ابنیه تاریخی برگزار شد

کارگاه دو روزه تخصصی نحوه پیشگیری و مقابله با بحران حریق با سخنرانی عضو هیأت علمی گروه معماری دانشگاه کاشان و شش نفر از استادان دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و علم و صنعت جهت آگاهی مدیران شهرداری مناطق تهران و مدیران سازمان آتش نشانی تهران در محل سالن کنفرانس دانشکده معماری پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار شد.
این کارگاه دو روزه که در پی بروز آتش سوزی تیرماه سال جاری در میدان تاریخی حسن آباد تهران برگزار گردید، استادان دانشگاه های یاد شده به ایراد نقطه نظرات خود پرداخته و طی بازدید یک‌روزه از ابنیه تاریخی واقع در منطقه 12 تهران، شهرداران مناطق و مدیران ارشد سازمان آتش نشانی تهران را با چگونگی مواجهه با بحران حریق در بافت های تاریخی آشنا نمودند.
دکتر دانائی نیا در این سخنرانی و کارگاه دو روزه، ضمن تشریح وضعیت فعلی حفاظت و مرمت ابنیه و بافت های تاریخی در کاشان، روند جاری مرمت و احیاء را فاقد استانداردهای علمی دانست و  بر ضرورت تدوین آیین نامه ها و استانداردهای حریق ویژه بافت های تاریخی و تهیه نقشه های ارزیابی خطر ریسک پذیری ابنیه در برابر حریق و انطباق استانداردها با فضاهای شهری- تاریخی از طریق تعامل دستگاه‌های اجرایی و دانشگاه تأکید کرد.
عضو هیأت علمی دانشگاه کاشان خاطر نشان کرد: امروزه سوابق حریق در ابنیه تاریخی نشان از ضرورت برنامه ریزی و مواجهه جدی با بحران حریق را دارد و در صورتی که این مهم مدیریت و برنامه ریزی نشود، باید شاهد حوادث ناگواری باشیم.
وی افزود: متأسفانه علیرغم سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در حوزه احیاء، مقوله ایمن سازی ساختمان در برابر حریق و در مقیاس وسیع تر، مواجهه علمی و استاندارد به موضوع حاشیه ای تبدیل شده و در حوزه حریق با توجه به فراگیر نبودن سیستم های اعلام و اطفاء حریق و شیوه های غیر علمی مرمتی که در پروژه ها شاهد آن هستیم، تلاشی جدی برای آماده سازی و احیای واقعی ابنیه صورت نمی گیرد و محصول نهایی، نا ایمنی ساختمان ها و فضاهای شهری و گسترش فرسودگی در آنها است.
دکتر دانائی نیا با بیان اینکه در کار مرمت سلایق جای علم را گرفته است، تاکید کرد: مواجهه با اثر تاریخی یعنی مواجهه با تاریخ و در این مسیر باید فرایند علمی حاکم باشد. در این فرایند، استادکاران تجربی نیز باید به دانش و علم مرمت واقف باشند تا تجارب آنها در مسیر درست هدایت شود و از این طریق دخل و تصرف ها به حداقل رسیده و  نوسازی و بازسازی جای خود را به حفظ اصالت های تاریخی داده و از این طریق زمینه نگاهداشت و استمرار تاریخ فراهم شود.