گزارش دکتر عباس زراعت رییس دانشگاه کاشان از بازدید دارالاکرام قمر بنی هاشم

دانشگاه و کودکان بد سرپرست و بی سرپرست
صبح روز پنج شنبه ۱۳۹۸/۵/۱۲ به اتفاق مدیر عامل محترم بنیاد حامیان دانشگاه و معاون محترم پژوهشی بازدیدی از دارالایتام قمر بنی هاشم داشتیم.این موسسه که زیر نظر حضرت آیت الله یثربی فعالیت می کند در کنار کارهای خیر زیادی مانند کمک به زلزله زدگان و سیل زدگان ، حدود هزار کودک و نوجوان بی سرپرست و بد سرپرست را حمایت می کند.

بر اساس گزارش مدیر عامل توانمند این موسسه، جناب آقای بارفروش ۳۱۴ کودک تحت پوشش آن است که والدین آنها از یکدیگر جدا شده و کودکان را به حال خود رها کرده اند.حدود ۲۰۰ کودک که والدین آنها شغل و درآمد ندارند مورد حمایت هستند.۲۵۰ کودکی مورد حمایت هستند که والدین آنها با بیماری های صعب العلاج دست و پنجه نرم می کنند و به همراه سایر افراد تحت پوشش در بیمارستان آیت الله یثربی، مجانی درمان می شوند و نیز تعداد زیادی کودک توسط این موسسه حمایت می شوند که سرپرست و نان آور آنها در زندان به سر می برند.

رسالت این موسسه آن است که کودکان و نوجوانان فاقد سرپرست یا بد سرپرست که با جامعه ناسازگار هستند را از طریق مدارس و معتمدین به صورت کاملا محرمانه شناسایی کرده و تحت حمایت قرار دهد. خدماتی که توسط این موسسه ارائه می شود عبارت است از: تامین لباس،غذا، وسایل آموزشی و هزینه ای تحصیل و سایر ملزومات برای افراد تحت سرپرست؛ کمک مادی به خانواده های ایشان، ارائه مشاوره و آموزش به خانواده ها که چگونه فرزندان خود را تربیت کنند،پرکردن اوقات فراغت افراد تحت پوشش با فعالیت های ورزشی، کارورزی، اردو ، آموزش ، کارگاههای تربیتی و فر هنگی و... اساسا باید افراد ضد اجتماعی در این موسسه تبدیل به انسان هایی اجتماعی، اخلاق مدار، کار بلد و نهایتا یک شهروند خوب شوند تا بتوانند مانند یک انسان موفق با همکارانشان ارتباط برقرار کنند.
یکی از موضوعاتی که به شدت ما را تحت تاثیر قرار داد دیدن نقاشی های کودکان بود.از آنها خواسته شده بود تا آرزوهای خود را در قالب نقاشی بیان کنند و واقعا دیدن این نقاشی ها وجدان خفته انسان را بیدار می سازد که در جامعه چه مشکلاتی وجود دارد که اساسا از آنها خبر نداریم و در نتیجه هیچ احساس مسوولیتی نمی کنیم.کودکی تصویر یک اتاق کوچک را کشیده بود و آرزو داشت روزی صاحب یک اتاق کوچک باشد.کودک دیگری عکس پدری را کشیده بود که با چوب فرزندش را کتک می زد و آرزو می کرد یک بارلبخند پدرش را ببیند و او را ببوسد.کودکی تصویر دادگاه را کشیده بود و دلش می خواست پدر و مادرش با هم آشتی کنند و دست نوازش بر سرش بکشند.نقاشی دیگری پدر کودکی را نشان می داد که پشت میله های زندان است و تمامی آرزوی کودک آن بود که روزی پدرش از زندان آزاد شود و او را در آغوش بگیرد و...

واقعا دانشگاه و اساتید دانشگاه در قبال این اطفال بی گناه و معصوم هیچ مسوولیتی ندارند؟آیا وظیفه ما آن است که چند ساعت کلاس برویم و چشمانمان بر روی این دردها بسته باشد؟آیادانشگاهی که ادعای جامعه محور بودن را دارد می تواند در قبال این دردهای جامعه بی خیال شود؟این کودکان روزی ما را مواخذه نخواهند کرد که با صرف میلیاردها تومان اعتبار چه کاری برای ما انجام دادید؟

به هر روی در پایان گفتگوها مقرر شد تفاهمنامه ای میان دانشگاه و موسسه تنظیم گردد تا اساتید دانشگاه نیز بعنوان نیکوکاران و خیرین اجتماعی، بخشی از رسالت خود را در مورد این قشر ضعیف انجام دهند.دانشگاه می تواندموضوع تعدادی از پایان نامه ها را به معضلات کودکان بی سرپرست و بدسرپرست اختصاص دهد؛همکاران هیات علمی بویژه در رشته های علوم انسانی مانند حقوق ، روانشناسی، جامعه شناسی و علوم تربیتی می توانند طرح های پژوهشی در این زمینه تعریف کنند؛  می توان کلاس های آموزشی و تربیتی برای آنها ارائه داد؛ امکان آموزش والدین کودکان برای نحوه تربیت آنها وجود دارد؛ قرار شد موسسه نیز به دانشجویان مشمول، کمک کند و تعدادی دانشجو در آنجا مشغول به کار شوند و در قبال خدماتی که ارائه می دهند حق الزحمه در یافت کنند و برخی کارهای دیگر که در تخصص و توان همکاران است ارائه گردد.

نمونه های زیادی از این دست وجود دارد که لازم است همکاران عزیز از نزدیک آنها را ببیند و دردهای جامعه را لمس نمایند تا با انگیزه بیشتری به حل آن بپردازند.نگرانی ما آن است که وعده هایی به نهادهای عمومی و این سازمان ها بدهیم اما از سوی همکاران حمایت نشویم که البته لطمه شدیدی به اعتبار دانشگاه وارد می کند بنابراین از همکاران خوبم انتظار دارم پشت سر مسوولان دانشگاه باشند.مطمءن هستم هر کدام از دوستان از نزدیک آسیب ها را ببیند خواب از سرشان می پرد زیرا هیات علمی دانشگاه ، قشر فرهیخته ای هستند که نمی توانند در قبال این آسیب ها بی تفاوت باشند و اگر دردها را مشاهده کنند با آسایش خاطر سربر بالین بگذارند.اگر طرح و پیشنهادی هم وجود دارد مشتاق شنیدن آن برای عملیاتی کردن هستیم.
به امید روزی که در شهر و میهن عزیزمان هیچ کودک بد سرپرستی وجود نداشته باشد.یا علی